Vandaag staat in het teken van niets moet. Gisteravond is door Agnes en Bauke gevraagd of we zin hadden om met hen mee te gaan naar de markt een paar dorpen verderop. Even voor negenen stond Taxi Bauke opnieuw voor de casita en reden we naar Casa Mariposa waar Agnes opnieuw een verrukkelijk ontbijt had klaar staan. Toen door het prachtige landschap op naar Almoradi waar Bauke met enige voorsprong door markt leek te hobbelen, om te voorkomen dat Agnes en Ingeborg elk kraampje met kleding, tassen en ander waar een te uitvoerig bezoek zouden brengen. Maar al snel werd duidelijk dat daarvoor een dieper liggende reden was. Bauke wist een prima terras met bijbehorende koffie, wat we ons goed lieten smaken.
Daarna door richting de kramen waarvoor we gekomen waren, vers fruit en groente. Bauke nam echter opnieuw een omweg, want verderop zat weer een terras waarop ijs en smoothies onze maagjes vulden. Toen de groeten en fruit afdeling. Treft men in Nederland vaak een keurig afgemeten een soort kraam van een produkt aan. Hier beconcureren tientallen groente en fruit kramen elkaar. Dus na enige zoeken werden de beste sinaasappels voor de redelijkste prijs gevonden. Nu werd ook duidelijk waarom Bauke al die tijd met een boodschappenkarretje liep. Teruglopen met al dat gewicht tussen die duizenden krioelende mensen zou geen pretje zijn.
De middag werd lui doorgebracht voor de casita van Monique en Albert. Erwin sukkelde zelfs een minuutje of tien in slaap en moest dat natuurlijk bekopen met een foto daarvan op Facebook. Rond een uur of zeven liepen we met Monique en Albert naar de casa van Bauke en Agnes, waar een barbeque avond op de rol stond. Jammer genoeg was het zonnetje inmiddels achter dikke wolken schuil aan het gaan en stak ook de wind flink op, waardoor de avond koud was maar reuze gezellig. Mede doordat ook de Engelse buurman Glenn, de Waalse buurvrouw Monika en een Nederlands stel Tom en Laura waren aangeschoven.
Met een iPhone als zaklantaarn liepen we terug naar het huis van Monique en Albert, waarbij wij aangaven de volgende morgen te vertrekken, maar nog niet precies wisten waarheen. Binnen 10 stappen wisten Monique en Albert ons te overtuigen nog een nachtje langer in hun casita te blijven.
|
bij 