Vanmorgen zijn we op ons gemak begonnen met het inpakken van de koffers, maar natuurlijk eerst om half zeven 's morgens aan de kade staan om een paar plaatjes van de aankomende ms Rotterdam te maken. En omdat we niet op een koffer of kilogrammetje meer of minder hoeven te letten ging er voor deze reis van een week misschien wel meer mee dan een tripje naar de VS van drie weken.
Rond half drie werden we naar de ms Rotterdam gebracht en toen ging er een aparte wereld voor ons open. Koffers afgeven aan de staart van het schip, daarna inchecken bij de boeg. Vervolgens moest er een gezondheidsverklaring worden ingevuld. Wat het nut er van is, is ons nog steeds een raadsel. Toen kregen we onze hutsleutel annex betaalkaart. Geld is op het schip niet nodig. Alles reken je met dit kaartje af. Toen mochten we eindelijk het schip op, maar niet voordat we onze handen met een of ander goedje hadden ontsmet. Dat ritueel komen we overigens overal aan boord tegen. Ga je een restaurant binnen, dan staat daar weer een mannetje met ontsmettingsmiddel.
Na een snelle blik op onze hut, helemaal voor op het schip (we kijken over de boeg uit) klommen we vele trappen omhoog richting zwembad. Daar bestelden we een tonic en wijntje, want door de warmte hadden we best wel dorst gekregen. Toen liepen we wat rond en ineens kwam de melding dat we ons moesten verzamelen voor de safety drill. Met duizend man wordt je dan richting de reddingsboot gedirigeerd, waar wordt uitgelegd wat je in geval van nood moet doen. Het is overigens ongelofelijk hoeveel mensen zich gewoon niets aantrekken van de instructies die worden gegeven. Houdt de deuren vrij, blijf zoveel mogelijk naar achter staan, het lijkt ze niets te deren, terwijl een oefening als deze gezien het ongeval in Italie toch echt belangrijk kan zijn. Wij hebben in elk geval wel goed opgelet.
Daarna op een van de dekken buiten plaatsgenomen om te genieten van het keren van het schip en het uitzicht op de stad, dat toch weer heel anders is dan dat wat we dagelijks uit huis zien. Regelmatig schrokken we ons rot van de scheepshoorn. Natuurlijk zwaaien naar Henk en Henny, die zich op ons balkon hadden gestationeerd. Na een tijdje besloten we een rondje door het schip te lopen. Eenmaal bij het Fontain Room restaurant aangekomen deden de heerlijke geuren ons besluiten niet verder te lopen, maar te gaan eten. Omdat we geen vaste eettijd hebben vroegen we of er nog plek was. We bleken op een goed moment te komen, want we werden gelijk naar een tafel gebracht. Aan die tafel zaten al twee 70-ers en daar werden we bij gezet. Even fronsten we onze wenkbrauwen, maar al snel bleek dat het echtpaar een paar jaar in de VS had gewoond en dus was het gesprek snel gevonden. Helemaal enthousiast werden ze toen we vertelden dat we op huwelijksreis waren. Gelijk werd er wijn door hen voor Ingeborg besteld. Er bleken meer overeenkomsten. Ze hadden ook in Capelle gewoond en hadden een vriendin die in de "zwarte zerk" woont.
Het eten was overigens geweldig. Je kon kiezen wat je wilde, dus ging Erwin voor koude perensoep vooraf (klinkt vreemd, maar was echt geweldig) en Ingeborg voor venkelsalade met zalm (ook heerlijk). Als hoofdgerecht kozen we beiden de sirloin steak (flink stuk) met gepofte aardappel. Voor het toetje tenslotte was suikervrije vanille ijs voor Erwin en een taartje van passievrucht voor Ingeborg.
Daarna nog wat rondgelopen over het schip en dek en dan terug naar de hut, waar we het verse fruit en de in chocolade gedoopte aardbeien opeten. Ingeborg kijkt ondertussen naar het Songfestival, terwijl Erwin het verslag tikt. Morgen een volle dag op zee. En we gaan ons wel vermaken. |
