Zoals gisteren al gemeld liggen we vanmorgen voor anker voor Sandefjord en niet in Oslo, wachtend op een werkwillige loods, die ons de haven in wil varen. Die komt rond een uur of acht aan boord en een uurtje later meren we aan pal naast de plaatselijke jachthaven. Gisteravond werd duidelijk dat er bussen ingezet zouden worden om mensen naar het stadje te rijden, daar de haven een enkele kilometer buiten het centrum ligt. Wij stappen zo ongeveer als eersten van boord en in de eerste gereedstaande bus. Als deze redelijk vol zit rijden we naar het treinstation van Sandefjord, waar de meeste andere passagiers de trein richting Oslo nemen.
Wij vragen de chauffeur hoe we het handigst bij vliegveld komen, want daar staat onze in allerijl gehuurde auto klaar. De man is bijzonder goed gemutst en zegt dat we weer kunnen gaan zitten, hij rijdt ons wel even. Dat blijkt erg prettig, want het vliegveld ligt kilometers buiten Sandefjord. Eenmaal aangekomen geeft Anderson z'n telefoonnummer, zodat als we terug zijn hij de bus weer even voor rijdt. We geven hem 20 kronen fooi.
Daar krijgen we een vrijwel nieuwe Audi A3. De weg naar Oslo is zo gevonden en vrijwel geheel op cruisecontrol rijden we door veel lange tunnels vlotjes naar Oslo. Een afstand van zo'n 120 kilometer. Onderweg bedenken we ons dat op het vliegveld van Oslo de enige Starbucks van Noorwegen zit. Dan rijden we daar toch even heen bedachten we ons. Alleen bleek het vliegveld net als in Sandefjord iets buiten Oslo, zeg zo'n veertig kilometer. Maar ja, het is lekker rustig op de weg, dus we rijden door, we hebben toch alle tijd, want het schip vertrekt vanavond pas om half negen en we moeten uiterlijk om 8 uur aan boord zijn.
Daarna terug naar Oslo, waar we eerst naar het Vikingskipshuset rijden. Daar liggen twee opgegraven originele vikingschepen, waar de Noormannen de wereldzeeën mee onveilig maakten. Het is wonderlijk om te zien dat je in zo'n bootje zonder te verzuipen de wereld weet over te komen.
Dan rijden we naar het centrum van Oslo, waar we de snelweg afgaan en nog geen honderd meter verder een parkeergarage vinden. We lopen door een prachtig nieuw deel van Oslo, een beetje a-la Docklands in Londen of zoals de Entrepothaven in Rotterdam, maar dan beter geslaagd. Vervolgens lopen we langs het fort dat uitkijkt op de Oslofjord en bij toeval ook langs de cruiseterminal, de plek waar de ms Rotterdam had moeten liggen.
Dan lopen we een flink stuk richting het prachtige Operahuset. Dit van wit marmer gebouwde opera theater kun je helemaal beklimmen en is echt heel erg mooi half in het water van de fjord gebouwd. Daarna is het tijd om terug te keren naar de auto, maar niet voordat we een heerlijk ijsje hebben gegeten.
Terugrijden gaat net zo vlotjes als heen en ook nu is het de cruisecontrol van de auto die vrijwel al het werk doet. Alleen zo nu en dan een paar klikken omhoog of omlaag geven als de maximum snelheid ergens tussen de 70 en 100 kilometer per uur aangeeft. Weer bij het vliegveld in Sandefjord is de balie van Hertz inmiddels dicht. Dus gooien we de sleutel in de sleutelbox en bedenken we dat we de bus niet bellen. Het is behoorlijk winderig en dus stappen we in een van de klaarstaande taxi's. De chauffeur moet even met een vriend bellen of hij iets van een Holland America Lines schip weet, want er komen hier nooit cruiseschepen. Bij aankomst bij het schip moest hij even een foto maken, want zo'n groot schip had hij nog nooit gezien.
Eenmaal aan boord even douchen en gelijk door naar het Fontain restaurant. Als we een gedeelde tafel wilden, konden we gelijk aanschuiven. Prima, dat doen we dus. Deze keer zitten we echter met wat minder spraakzame mensen, schat ze alle 6 boven de 75 en ze waren allemaal aan boord gebleven vandaag. Weinig stof tot spreken dus. Maar het eten smaakte er niet minder om. Vandaag was het menu samengesteld door Jonnie Boer van de Librije en zeker het voorgerecht, een opgerolde toast met krab en wasabi aioli smaakte geweldig.
Dit verslag tikken we in de bibliotheek, terwijl we langzaam over de zee richting Kristiansand varen. Ik denk dat we hierna in bed storten... |
