zaterdag 2 februari 2008
                      | |
 | |
| de brandweer moest er aan te pas komen |
 |
| Los Angeles zouden we vandaag verkennen. Op het programma stonden ondermeer Rodeo Drive, Beverly Hills, Downtown LA en Pasedena. Daar kwam niets van terecht. 's Nachts om een uur of een werden we wakker. De televisie aan, spelletje op de laptop spelen, beetje op het Internet surfen en weer in slaap vallen was het devies. De tweede keer was het even na vijf uur. We wisten het te rekken tot een uur of zeven. Om acht uur zouden we elkaar treffen voor het ontbijt. En dat was heerlijk, pancakes, verse sapjes en een ommeletje. Toen de auto in en op zoek naar het stadion van LA Galaxy voor een shirt voor Rens. Helaas, we hebben het stadion niet gevonden. Ook Estelle Gullit en Victoria Beckham nergens te vinden. Jammer, we wilden net met ze gaan shoppen op Rodeo Drive. Daarna richting kust bij San Pedro. Strak blauwe luchten en een heerlijke temperatuur zorgden ervoor dat we al snel uitkeken over een prachtige Grote Oceaan en de rotsige kustlijn. Even verderop langs de kust bij Starbucks koffie gehaald, de Frappacino bleek ijskoude koffie te zijn en dat doen we niet meer. Bij Manhattan Beach en Venice Beach liepen we het strand op, waar ondermeer de beroemde Baywatch huisjes echt staan. Pamela Anderson stond in een four-wheel-drive langs de kustlijn te wachten. Toen ze echter uitstapte bleek ze de benen niet geschoren te hebben, het was dus een hij. Doordat het heerlijk weer was, waren er op het strand veel fietsers, skaters, zonners en surfers, die wachten op de beste golven. Inmiddels liep het tegen twee uur en werd het tijd om richting Joshua Tree te rijden om nog bij daglicht op zoek te kunnen naar ons huisje. Interstate 10 die helemaal van Los Angeles naar Florida loopt was snel gevonden vanaf Venice Beach. Hij bleek echter veel drukker dan in de afgelopen zomer. Na enige tijd konden we echter op de carpoolstrook, waardoor we vlotter opschoten. De lucht betrok, maar het bleef droog. De eerste stop was Palm Springs, waar we in de supermarkt alvast wat te eten en drinken haalden voor de avond. Bijna een kilo tonijn en salade werden gekozen voor een prikkie. Toen op naar het plaatsje Joshua Tree, dat op ongeveer drie kwartier rijden van Palm Springs ligt. Eenmaal uit de supermarkt bleek de zon al ver achter de bergen te zijn en werd het dus toch in het donker de laatste 50 kilometer afleggen. Er was nog ander verkeer, waardoor dat probleemloos ging, ondanks het feit dat er nergens straatverlichting is. Toen reden we Joshua Tree in, donker en verlaten. En natuurlijk waren we niet zo slim geweest om even uit te printen hoe we het huisje konden vinden. Dus bij een benzinepomp gevraagd waar de Wilton Road is. Men wist het niet, maar de K-Mart even verderop verkocht kaarten. Daar stond behulpzaam personeel, maar op de kaart van het dorp was de straat niet te vinden. Ze verwezen ons naar de brandweer die weer een stukje verderop zat. Gelukkig is er zelden brand in de Wilton Road, want er moest op meerdere kaarten gezocht worden waar de straat lag. Net voordat er een oproep voor de brandweer kwam, hadden we echter de route op papier. Sunny Vista op en daar via Milton naar Wilton Road. Sunny Vista had Ingeborg gelukkig op de weg naar Joshua Tree al gezien, maar waar stond dat vermaledeide bordje nou toch? Bij elke straatnaam bord stoppen dan maar. Via een enorme omweg vonden we uiteindelijk de Wilton Road, maar waar staat dan het huisje. Het is zo donker dat met groot licht in de verte een silhouet van een rond huisje opdoemt. Jawel, we hebben het gevonden. De sleutel hangt aan de pijp bij de achterdeur en de code voor het sleutelkastje hebben we gehad. Maar vind eerst maar eens in het pikdonker een sleutelkastje. Met mobiele telefoons als lichtbron zoeken. Na een kwartiertje vonden we hem. Een wieltje met letters was alles dat te zien was. De code die uit drie letters bestaat was het enige dat we wisten. Na veel gedraai en gedoe kregen we 'm dus niet open. De eigenaar van het huis gebeld. Die pakte niet op. Nog maar een keer proberen. Weer bellen. Ineens Keith aan de telefoon, met een beetje hulp ineens: klik, de sleutel! |
|
deze website is ontwikkeld en gehost door InterBox Internet