woensdag 22 april 2009
           | |
 | |
| the longest day |
 |
| 30 uren zaten er voor ons in 22 april. En wat voor 30! Om 4 uur stonden we gepakt en gezakt bij Martin en Coby voor de deur waar het taxibusje al stond te wachten. Na het inchecken op Schiphol, waren we wel toe aan de eerste kop sterke koffie! De vlucht naar Gatwick liep prima. Aldaar, koffers opgehaald, naar de South Terminal en opnieuw inchecken. Coby en Ingeborg deden nog een "parfumrondje" en toen was het alweer tijd om te boarden. Met ongeveer 500 Britten naar Las Vegas, je kunt raden wat er dan gebeurt: halverwege de vlucht is de voorraad alcoholische drankjes leeg! Met voldoende films te bekijken en af en toe een rek- en looprondje door het toestel, viel de 10 uur vliegen alles mee, maar je komt toch wel gaar uit het vliegtuig. Op naar de douane! Wij ons uiterste best gedaan op de Visa Waiver, wat blijkt: toch verkeerd ingevuld. Al lopend een nieuwe poging en toch vrij simpel en snel door de altijd "sympathieke" douane. En dan staan we echt op Amerikaanse bodem. Coby's eerste keer. We lopen naar de bus van het car rental bedrijf en de warmte van LV valt als een heerlijke deken over ons heen en het zonnetje schijnt: de vakantie is nu echt begonnen! We hebben een Ford Explorer! Nog even wilden ze ons met een Kia Van afschepen, maar Erwin had strikte instructies gehad van Ingeborg: het moest en zou een Explorer worden. We gaan op weg. Coby en Martin krijgen vanaf de Interstate een eerste indruk van de gekte die Las Vegas heet. Daar komen we over ongeveer een week terug voor de echte kennismaking. Na LV belanden we in de woestijn. Er is niets meer dan zand en rotsen. Coby en Martin vergapen zich aan het indrukwekkende landschap en ook wij genieten weer volop. Onze eerste stop is in Utah: de supermarkt Albertsons. We komen ongeveer 10 plastic zakken gevuld rijker na een dik half uur weer naar buiten. Genoeg voor de avond, de ochtend en wat te drinken en te snacken, Wel bier, maar geen wijn, want die verkopen ze niet in de supermarkt. We zijn nl in de mormoonse staat Utah. Dan moeten we er flink de vaart inzetten, want het begint al donker te worden en we hebben nog een ritje voor de boeg naar Rockville. We rijden even verkeerd, maar komen dan ongeveer om 21.15 aan in ons vakantiehuis. Ingeborg en Erwin voelen zich meteen weet thuis, want hier waren we al eens in de zomer van 2007. Voor Coby en Martin blijft het tot de volgende dag nog een verrassing hoe de omgeving van het huis eruit ziet. We eten nog een paar stukken stokbrood met Franse kaas en dan duiken we toch de mandjes in. Het is dan 22.00 uur in Utah: in Nederland wijst de klok dan 0.6.00 uur (23 april) aan. |
|
deze website is ontwikkeld en gehost door InterBox Internet