donderdag 23 april 2009
                          | |
 | |
| het was een mooie dag |
 |
| Doordat we gisteravond laat in bed lagen viel het ook wel mee met wakker worden 's nachts. Alleen om een uur of twee waren we even wakker en daarna pas weer tegen zessen. Coby had iets meer last van het verschil in tijd. Daardoor waren we ook lekker vroeg op en hadden we alle tijd om de op de weg van Las Vegas naar Rockville alvast ingeslagen ontbijtspullen van kant te maken. Natuurlijk hadden we ons "wow" moment gehad, want de eerste blik in het daglicht op de omgeving blijft adembenemend. Toen op naar de Pioneer Lodge in Springdale even verderop. Daarvan wisten Ingeborg en Erwin nog dat ze er lekkere koffie hebben en je gebruik kunt maken van een snelle Internet verbinding, want die ontbreekt in het Grant Gulch House helaas. Gaaf: ruim 100 bezoekers op onze website! En gelijk even met de ouders gechat of gebeld. Vandaag hoeven we niet ver te rijden, we gaan immers naar Zion National Park waar je niet met de auto in mag omdat de natuur te fragiel en de canyon te klein is. Dus stapten we bij het visitor center op de shuttle bus. Eerste stop zijn de Emerald Pools. Hier lopen we een trail van ruim 5 kilometer richting de Upper Pools. Het eerste stuk is voorzien van plaveisel, daarna is het zand en rotsen en behoorlijk omhoog. Maar het loont de moeite. Zo loop je achter de waterval langs en bij de Upper Falls komt het water van meer dan 100 meter hoogte naar beneden denderen. Eenmaal terug van de wandeling naar de Emerald Pools eten we een goed smakende hotdog of sandwich in de Zion Park Lodge. Daarna stappen we weer in de bus en rijden door tot de Weeping Wall. Hier komt regenwater dat door de zandstenen rotsen is opgenomen na circa 1200 jaar op een ondoordringbare laag terecht waardoor het uit de rotsen sijpelt. Het water dat we zien en voelen is dus rond het jaar 800 gevallen! Doordat de rotsen zo nat zijn is er veel mos en andere begroeiing te zien. Opnieuw de bus in voor een stop bij Big Bend. Hier is vooral het uitzicht erg fraai. Je hebt het gevoel in een soort kom te staan met om je heen alleen maar honderden meters hoge rotsen die allerlei kleuren hebben. Van bijna wit naar geel, dieprood en zwart. Gelukkig rijden de bussen om de paar minuten, want hier waait de wind enorm hard door de kloof. Dan rijden we naar de laatste stop, de Temple of Sinawava. Een wandeling van ruim 3 kilometer voert je naar het begin van de Narrows. Hier is de rivier die de kloof in miljoenen jaren uit de rotsen heeft gesleten het enige waarvoor plaats is. In de zomer kun je door de rivier heen lopen, maar nu stroomt het zo hard dat dat verboden en levensgevaarlijk is. We rijden met de bus terug naar onze auto en dan door naar La Verkin, een plaatsje ruim 30 kilometer verderop. Daar slaan we bij de Farmers Market proviand in voor de komende dagen. 's Avonds gaat de barbeque aan. Met een lekker stukje biefstuk, Italiaans worstje, stukje stokbrood en een salade smaakt het eten heerlijk. Tegen elven zoeken we ons mandje op: het was een mooie dag. |
|
deze website is ontwikkeld en gehost door InterBox Internet