zaterdag 25 april 2009
                       | |
 | |
| rood, geel, grijs, blauw en zwart |
 |
| Na de gebruikelijke stop voor koffie en Internet bij de Pioneer Lodge rijden we in ruim 2 uur naar het Valley of Fire State Park. Dit park kenmerkt zich door haar dieprode kleuren, die worden afgewisseld met gele tinten en een groot contrast vormen met de verderop gelegen donker grijze rotsen. Maar voor we daar zijn verandert ook de lucht dramatisch van kleur. In Springdale is het blauw wat de overtoon voert, maar eenmaal bij de schitterende afdaling van Interstate 15 op de grens van Utah en Arizona, wordt de lucht gitzwart. Niet lang daarna vallen fikse buien. De ruitenwissers zijn echter nauwelijks nodig, het waait zo hard dat de regen direct weer van de voorruit wordt geblazen. Na een mijltje of 15 naar beneden denderen kom je dan in de woestijn van Arizona en wat is er behalve zand en dorheid kenmerkend voor een woestijn? Precies droogte. In een mum van tijd is de lucht dus weer strakblauw en wacht diezelfde woestijn nog steeds op een drup regen. Voordat we de Valley of Fire in gaan, rijden we eerst even naar de oevers van Lake Mead. Dat meer achter de Hooverdam zagen we vanuit het vliegtuig mooi liggen. Het water in het meer is echter zo ver gedaald dat de ooit ongetwijfeld druk bezochte boat-launch er verlaten bij ligt. Er is geen druppel water te zien. Wel is te zien dat het water ooit tientallen meters hoger gestaan moet hebben. Dan het park in. In 2007 waren Erwin en Ingeborg hier al eens, maar toen was het te heet om uit te stappen en was het park vrijwel verlaten. Nu is er veel meer activiteit. De natuur is ook heel anders. Toen dor en droog, nu een scala aan struikjes, bloemen en cactussen. Na enkele uren rond gereden te hebben en diverse stukjes lopen rijden we terug naar Rockville. De avond wordt afgesloten met een fiks stuk zalm en een hamburger op de BBQ. |
|
deze website is ontwikkeld en gehost door InterBox Internet