dinsdag 15 augustus 2006
                | |
 | |
| Going to the sun |
 |
| We vertrekken wat later omdat we een tijdje met het thuisfront chatten. Na een heerlijk ontbijt rijden we naar Glacier National Park, waar de "Going to the sun road" op spectaculaire manier in de jaren 20 is aangelegd. Vrijwel de hele weg is langs de rotswand uitgehakt. Daardoor kunnen brede voertuigen de weg niet berijden. Ingeborg durft op een gegeven moment niet meer in het dal te kijken, zo diep zijn de afgronden. Bovenop de Logan Pass ligt "the continental divide". Regen die hiervan aan de westzijde valt stroomt richting de Grote Oceaan. Neerslag aan de oostkant gaat naar de Atlantische Oceaan. Het uitzicht is spectaculair. Glacier National Park was overigens ook de reden waarom voormalige vice-president Dan Quale voor besparing van het milieu opkwam, daar zag hij hoe snel de gletsjers smelten door de opwarming van de aarde. We zien echter nog behoorlijk wat witte stukken sneeuw. De afdaling is een stuk gemakkelijker en na enkele tientallen mijlen staan we na zo'n 2 weken VS weer voor de Canadese grenspost. Onze visa worden weer uit ons paspoort gehaald, zodat die argwanende Amerikanen weten dat we het land ook weer uit zijn. Het onthaal door de canadese dame aan de grens is stukken vriendelijker dat de amerikaanse beambte die we op 1 augustus troffen. Na een paar kilometer Canada krijgen we onze eerste regenbui. Gelukkig klaart het snel weer op. We rijden Waterton National Park in en dineren in het mooie Prince Of Wales hotel dat uitkijkt op het meer waaraan het park z'n naam ontleent. Helaas is het weer gaan regen, maar ook dat geeft wel hele mooie plaatjes. Nog een kilometer of 50 en we bereiken Pincher Creek, waar we zullen overnachten. |
|
deze website is ontwikkeld en gehost door InterBox Internet