DINSDAG 25 JULI 2017

351 kilometers genieten met een hoofdletter G

Vandaag is het dan zo ver. De eerste twee Nasjonale Turistvegers staan op de rol. En beide hebben we vorig jaar niet gereden. De eerste is Valdresflye die net na de overnachtingsplek begint. De tweede is Sognefjellet die eigenlijk over een paar weken al weer voor maanden afgesloten zal worden vanwege overvloedige sneeuwval.

Maar laten we bij het begin beginnen. Eerst eten we in het hotel een uitstekend en royaal ontbijtbuffet. Dan laden we de koffers in de auto en gaan op pad voor wat later een 351 kilometer lange route blijkt te worden. Voor Valdresflye stoppen we nog even bij een eeuwenoud staafkerkje en daarna ook nog bij een bakkertje waar we een heerlijke cappuccino drinken. Daarna rijden we een soort kaal maar groen maanlandschap in. Bomen zijn er niet, hooguit een enkele struik. Maar vooral veel stukken met groen mos bedekte stenen en rotsblokken. We stoppen regelmatig om foto's te maken of een stuk te wandelen.

Daarna dalen we af richting Lom, in de afdaling zie je het grote meer dat bij dit plaatsje ligt al liggen en soms krijg je het idee dat je naar een spiegel kijkt. Alles wat voor je te zien is, is ook onder je te zien. In Lom, een plek waar Erwin toen hij klein was al eens geweest is, moet volgens reisgidsen de beste bakkerij van het land zitten. Het is er beredruk en we besluiten iets lekkers mee te nemen als lunch voor onderweg. We lopen ook hier naar de staafkerk die in het dorp staat en eindelijk komen we er bij eentje waar de bezoektijden samen vallen met onze komst. Dus kijken we ook even binnen. Het ziet er imposant uit.

Na een kleine omweg voor een laadstop in Bismo, waar we ook gelijk de boodschappen voor vanavond doen, rijden we de Sognefjellet op. Het is nog steeds prachtig weer en daar wordt duidelijk waarom we opnieuw naar Noorwegen wllden. Een prachtig stuk ruige natuur met een heerlijke kronkelende weg er doorheen. Op sommige plekken nog een meters dikke laag sneeuw en na de fjellet volgt een forse serie haarspeld bochten om de honderden meters af te dalen. We genieten van elke meter die we rijden.

Rond een uurtje of acht komen we aan bij het huisje van Per. Daar verbleven we vorig jaar ook, maar toen met een graadje of 10. De openhaard ging zelfs aan. Dit jaar is dat niet nodig. De deuren en ramen gaan tegen elkaar open. Per helpt ons met z'n jeep om de koffers naar boven te rijden en hij heeft zelfs een heerlijke schaal verse aardbeien voor ons klaar staan.

Ingeborg maakt de meegebrachte taco's klaar en als we die op hebben storten we al snel in bed in een diepe slaap.

Facebook

  deze website is ontwikkeld en gehost door InterBox Internet vorige dag | volgende dag